*** Na krańcu słonecznego lata

Płynąłem raz łódką czerwoną,
Pajając się natury cudami,
Po jeziorze Gromem nazwanym.

Całe zapasy na wyprawę wzięte,
Raz po raz karmiły pływające stworki,
Trzepoczące płetwalską wodą.

Zbliżyłem się w czasie tym,
Do południowego odnoga Gromu,
Gęstniejącego od płacht liściastych.

Nawet nie zauważył,
Kiedym obwiązany przywarłem,
Do korzeni martwego drzewa.

A wiedząc o mroku niedługim,
Poczynać zacząłem starania,
Wyrwania się z tego obłedu.

Na nic się zdały zwarte muskuły,
Bom w chwili trworznej,
Doświadczył widma ułomnego.

Już mdleć poczynałem strachem objęty,
Gdy duch oddalił pędem się świetlnym,
Pozostawiając kryształ bijący.

Wtem na kolana spadłem odciemiężony,
A widząc cuda nieziemskie,
Poczołem uciekać w nieznane kierunki.

W dni wiele po tym zdarzeniu,
Znalazłem w kubraka kieszeni,
Przedmiot niemały, wygraderowany.

A napis oświadczał, (lśniąc przezroczyście)
O wizycie przebytej,
Na krańcu słonecznego lata.