*** Zbyt późno..

Śmierć dosięga nas zbyt szybko.

Chwile radości,
jak budzące się kwiaty o poranku,

Chwile smutków,
po nie udanuch randkach wieczorami,

Chwile rozmyslań,
po niewypowiedzianych słowach,

oraz

Chwile samotności,
dosięgające nas coraz prędzej.

Zdajemy sobie sprawe,
Jak wielkim szczęściem nas obdażono,
By radować się każdym momentem,
Nie ważne jakim - dobym czy złym,
Bo to one nas tworzą, wypełniaja.

Zdajemy sobie sprawę,
Zbyt późno..


[Po przeczytaniu pamietnika-zmarlego - przyp. autora]