| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 28 | 29 | 30 | 31 | 01 | 02 | 03 |
| 04 | 05 | 06 | 07 | 08 | 09 | 10 |
| 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
| 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
| 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 01 |
Rzekłaś kiedyś, że to my tworzymy wiatr,
wzbudzający fale i gnający przez gaje,
chwytający obazy ludzkich dni, zwyczajnych,
oraz głoszący muzykę przemijalności.
Mówiłaś, a ja nie słuchałem,
głuchym śmiechem zasłonięty.
Skończyłaś, wiatrem uniesiona
i wzniosłaś się na wyżyny,
pośród których mieliśmy zasiąść.
Oprzytomniałem, za póżno jednak,
by słowa Twoje dotarły do mych uszu,
roznoszone przez uciekający wiatr.
Otwarłem oczy i zobaczyłem
te wszystkie osoby
oczekujące czegoś od Ciebie.
Stałeś w głębi bagna,
przyduszony hasłami z reklamy,
a ja widziałem tylko
obumarły wyraz twarzy Twojej.
Wiem, że chwycić chciałeś
sztandar własnego ogrodu,
jednak ziejące wskazówkami oczy,
próby w piach zmieniały.
Krzyk się potężny rodził,
z płuc kruchych i cienkich,
nikt wołania nie słyszał,
zawiało chłodem na twarzy.