| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 29 | 30 | 31 | 01 | 02 | 03 | 04 |
| 05 | 06 | 07 | 08 | 09 | 10 | 11 |
| 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
| 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
| 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | 01 |
Przez Orfeusza harfę,
Dociera do mego ucha,
Piękna pieśń melodyjnego życia.
I choć mit ciągle smutny,
Przez wieki w nas tkwiący,
Prowadzi przez ciemny świat rozpaczy.
Zagubieni pośród ulic,
Nie przechodnych dla bliskich,
Wciąż wspominami jak z nami byli.
Te wyznania i te chwile,
W nas wiecznie trwające,
Nie ukradnie nic!
Nawet królestwo Hadesa..
Historia już w łonie poczęta,
Gdym świdomość pierwszą zyskiwał,
Toczyć się miała łagodnie,
A nie karygodnie.
Dlategom przestał uzewnętrzniać,
Problemy i troski swe martwe,
A począłem bronić środka mego,
Kojącą ciszą marmuru twardego.
Zbyt dużo już upleciono..
Kochanka Nieśmiałością zwana,
Wciąż bawi mnie swą mocą
I nawet panna Trzeźwośc - wspaniała,
Przegrywa z kojącymi szeptami.
Z boku przygląda się Pycha,
Czatując na swą kolejną ofiarę,
Przesłaniając Rozsądek dany,
Ale i tak wcześnie wyzyskany.
Ja skulony w nić Adrianny,
Rozwijam po mału moją historię..