Bóg się nam narodził,
ponownie wiążąc światy
ziemian i aniołów.
Kościoły chwalą Pana
i głoszą Jego słowa
z większym przekonaniem.
Wszyscy się radują
mając w sercu ducha,
który jutro, o tej samej porze,
zasiądzie przed naszym tworem
- martwym telewizorem.
Short: Góra życia
Alpinista stawiał ostatni już krok, na marzeniu swojego rozpaczliwego życia, przepełnionego smutkiem i cierpieniem. Chciał w końcu osiągnąć coś istotnego, niematerialnego. Chciał to osiągnąć sam, bez pomocy przyszywanych przyjaciół i szyderczych rad znajomych. Krok ten, miał być dowodem dla niego samego, o celowości własnego istnienia, jakże przykrego w dzieciństwie, gdy podczas straszliwego wypadku kutra, zginęła jego jedyna i niepowtarzalna miłość, rodząca się w zagajniku uczuć. Droga nie była trudna, jak się to zdawało z początku. Szkoda tylko, że tylu ludzi zginęło przy jego linie. Stopa dosięgała podłoża, gdy usłyszał piskliwy dźwięk niewiadomego pochodzenia. Stracił przytomność, gdy spadał z wysokości 8000 metrów wprost w przepaść, a krążące nad nim czarne anioły, śpiewały smutną pieśń o pewnym alpiniście..
Myślisz - święta
widzisz - odchłań przeklęta,
bez uścisku, głowy, ust.
Widzisz - radość,
myślisz - tajemniczna skrytość,
za parawanem uśmiechu otoczenia.
Chwytasz - dłoń
okrytą wrzącym lodem.
Widzisz - serce,
bijące tylko w myślach.
Wciąż biegnę, uciekam
i patrzę przez palce
na parujące z wysiłu
życie.
Mknę, żółwim tempem
i wciąż nie widzę,
radości na twarzach
ludzi mi bliskich.
Oni też wylewają poty
ostatnie, wypatrując nadzieją
metę własnego wyścigu.
Oni też patrzą i płaczą
nad rodzącym się uczuciem,
zmieniającym świt w mrok.
Uśmiechnięta buźka, podczas
lekkiego stanu świadomości,
zawitała do mych drzwi.
W sercu niosła radość
i dziecinny spokój myśli,
z jedną drobną skazą
odkrytą dopiero po fakcie.
Ten anioł oczarował
światłem swym me ciało
i chociaż krew się polać miała
dziękuję za ten moment.
Ostrze noża zabłysło,
jak wyuczona czynność,
serce prawie draśnięte
- uniknąłem ciosu.
I uciekłem,
wiedząc,
że mnie szuka.