Wesoło, radośnie i znośnie!
- tak rozpocznie się Twój dzień.
Dlatego smutek na pożegnanie odrzuć,
A przygotowanie rozpocznij - już dziś!
Nie myśl o chwilach dzielących słowa
I przypomnij sobie momenty powitania.
Niech uśmiech gości na twarzy Twej,
Kolorując świat barwnymi dźwiękami - cały czas!
[dla MF :o)]
Przychodzi błyskawicznie,
Choć czasem uprzedza dzwiękiem.
Skrywa się za błyskawic światłami,
Siejąc zgrozę wśród schowanych.
Maltretuje umysły słabych,
Wdzierając się piskliwymi głosami.
Nas nie zwyciężysz, niespokojna burzo,
Nie dosięgnie nas twoja potęga sroga.
Dlatego chowaj się pod płaszczem wiatru
I zmykaj czym predzęj, po kresy światów.
Czekam (i nie mogę znaleźć)
Na tą czarną, gorejącą osłodę,
Na te zbawienne słowa,
Omiotające uczucia w pęk
Radosnych uniesień,
Nękających mą chorą duszę.
Nieważne,
Czy za rok, czy za wiek,
Bo przyjdzie do mnie,
Stąpając pantofelkami muzykę serca
I gładząc dłońmi skołataną twarz,
Choćby pod postacią śmierci.
Nieważne,
Bo będę czekał..
Świat zalewa się czarnymi farbami,
Gdy optymizm wypełniający Cie całą,
Przybiera postać smutku.
Wtedy mnie także zbiera się wiadro,
Przelane tragiczną wodą uczucia,
Płynące z zakamarków oczu.
Posiadasz tyle darów od natury,
Tyle szczęscia co dzień,
Obcójąc z ludzmi,
Znającymi wartość Twoją
I szanującymi za poglądy.
Nie czas na smutek teraz,
Nie czas na myśli słabe.
Trzeba podnieść głowę wysoko,
Radując się za miejsce - tu,
Na ziemskim podole.
[dla MF :o)]
Nieważne jaka pogoda,
godzina czy miejsce,
Gdy ogień wewnętrzny
płonie promieniście,
Przynosząc ulgę,
a nawet uśmiech,
Na twarzach naszych,
skromnie wołających
O uczucia,
gwiazdami radości.
Hmm.. jak to dobrze poczuć
ten płomień od czasu do czasu.
Dla niego sens nabiera znaczenia,
kwiaty rozpromieniają płatki,
a ptaki grają swoją melodię.
Wszystko nabiera życia,
a my nie pozostajemy obojętni,
chwytając szczęście,
póki dzień..